Ingezonden

Niet het beloofde land

Reactie op stellingnames stichting GEZEN m.b.t. CSP technologie in relatie tot zon-PV.

Gepubliceerd in: Energie+ nr. 26(2)/april 2006: p. 27.

Bij de grootschalige toepassing van CSP zal de afhankelijkheid van olie- en gaslanden worden ingewisseld voor afhankelijkheid van zonrijke landen. Prima, als dat bijdraagt aan de democratisering van de regimes in die landen, maar met forse risico's voor als het mis gaat. Het beheer van de benodigde infrastructuur, van parabolische trog tot en met de meter van de consument in Europa, zou wel eens een slangenkuil van jewelste kunnen worden, vol politiek gekonkel en gechicaneer. Weer uitermate kwetsbaar, dus. De consument in Europa moet als gewoonlijk zijn mond dichthouden en de portemonnee trekken. Ik wek liever zoveel mogelijk zelf op, het kan makkelijk in Nederland.

Zet je bij de promotie van CSP niet af tegen zon-PV met (vermeende) bezwaren, maar toon je eigen sterke punten in de praktijk en ga daarmee werven. Decentrale opwek is geen enkele bedreiging voor CSP, andersom weet ik het zo net nog niet. Discussies over "de alternatieven" gaan veel te vaak over het slijk der aarde en rentabiliteit. Het zou juist moeten gaan om het in de praktijk brengen van een duurzame samenleving waaraan iedereen een steentje bij moet kunnen dragen, de burger incluis! Zelfs bij massale ontwikkeling van CSP en zon-PV zal de kWh-prijs nog steeds belachelijk laag blijven (10 of 30 eurocent/kWh, het maakt niks uit), en vanwege die lage prijs zal de verspilling alleen maar groeien als de politiek niet fundamenteel de beprijzing van energie gaat aanpakken en besparing gaat opleggen. Dáár zit hem de kneep, en niet op welke duurzame wijze elektriciteit wordt opgewekt. Daar zal geen Sahara vol moderne CSP-centrales, Zuid-Beveland of Maasvlakte met vier kerncentrales, of alle daken in Nederland vol zonnepanelen ook maar iets tegen helpen.

Peter Segaar, 70% elektrisch zelfvoorzienend met slechts 10 netgekoppelde zonnepanelen op eigen huurwoning. www.polderpv.nl